มีชายคนหนึ่งที่ทนรำคาญเงาและรอยเท้าของตนเองไม่ได้ จนคิดจะเอาชนะสิ่งทั้งสองนี้
วิธีที่เขาใช้คือ วิ่งหนีจากสิ่งทั้งสองอย่างนี้ เขาจึงลุกขึ้นและวิ่งหนี แต่ทุกฝีก้าวที่เขาย่างลง
ก็มีรอยเท้าอีกแล้ว โดยที่เงาก็ติดตามไปทุกแห่ง
….เขาเข้าใจว่า เขาวิ่งไม่เร็วพอ เขาจึงวิ่งเร็วขึ้นทุกที โดยไม่ยอมหยุดเอาเลย
ในที่สุดเขาก็ล้มลงและขาดใจตาย
เขาหารู้ไม่ว่า ถ้าเขาแอบเข้าสู่ร่ม เงาก็จะหายไปและถ้าเขานั่งอยู่เสียนิ่งนิ่ง ก็จะไม่มีรอยเท้าเอาเลย
คนเรามักเป็นเช่นนี้ ตะเกียกตะกาย คว้าไขว่ วิ่งหนีสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่
หากหยุดคิด สงบสักหน่อย ชีวิตก็คงจะเปี่ยมสุข
วิเวกเป็นพายุเงียบ ที่หักรานกิ่งตายแห้งของเราจนหมดสิ้น
แต่มันส่งรากที่มีชีวิตของเราลึกลงสู่ดวงใจ
ของพื้นพสุธาอันมีชีวิตชีวา….คาลิล ยิบราน
ที่มา: http://www.sanphun.com/